Βάλτερ Σιμάνα

Βάλτερ Σιμάνα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Walter Schimana (Γερμανικά Αυστρίας)
Γέννηση	12 Μαρτίου 1898; Οπάβα
Θάνατος	12 Σεπτεμβρίου 1948; Σάλτσμπουργκ
Συνθήκες θανάτου	αυτοκτονία
Χώρα πολιτογράφησης	Αυστροουγγαρία; Δημοκρατία της Βαϊμάρης; Ναζιστική Γερμανία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός; αξιωματικός Αστυνομικού Σώματος; υπάλληλος τραπέζης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματος	έγκλημα πολέμου
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	αντιστράτηγος, στρατιώτης και SS-Gruppenführer/Waffen-SS
Πόλεμοι/μάχες	Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Γερμανικός Σταυρός σε χρυσό; Σιδηρούς Σταυρός Β΄ Τάξης; Σιδηρούς Σταυρός Α΄ Τάξης; Σταυρός Πολεμικής Ανδραγαθίας; Χρυσή καρφίτσα του Ναζιστικού Κόμματος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Βάλτερ Σιμάνα (γερμανικά: Walter Schimana, γενν. Τρόππαου 12 Μαρτίου 1898 - απεβ. Σάλτσμπουργκ 12 Σεπτεμβρίου 1948) ήταν μέλος του γερμανικού Ναζιστικού Κόμματος και των SS. Έφτασε ως το βαθμό του Στρατηγού (SS-Gruppenführer und Generalleutnant der Waffen-SS und Ordnungspolizei) κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ήταν διοικητής των SS και της γερμανικής αστυνομίας και de facto Κυβερνήτης της κατεχόμενης Ελλάδας από τον Οκτώβριο του 1943 έως και την αποχώρηση των Γερμανών τον Οκτώβριο του 1944.

Νεαρή ηλικία

Ο Σιμάνα γεννήθηκε το 1898 στο Τρόππαου της σημερινής Τσεχίας, τότε τμήμα της Αυστροουγγαρίας, και ήταν γιος εκδότη εφημερίδας. Το 1915 εισήλθε στη Σχολή Δοκίμων της Πράγας, από όπου αποφοίτησε το 1918. Το 1920 αποχώρησε από τον αυστριακό στρατό με το βαθμό του ανθυπολοχαγού και κατόπιν εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος και τραπεζικός υπάλληλος.

Μέλος του NSDAP και πρώιμη σταδιοδρομία

Ο Σιμάνα έγινε από νωρίς μέλος του Ναζιστικού Κόμματος, στις 17 Δεκεμβρίου 1926 (με αριθμό κομματικής ταυτότητας 49.042) όπως και μέλος των παραστρατιωτικής οργάνωσης SA του Κόμματος στο Μόναχο. Μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία, τοποθετήθηκε το 1934, στην Αστυνομία (Schutzpolizei) με το βαθμό του Λοχαγού, και το 1936 μετατάχτηκε στη Χωροφυλακή με τον βαθμό του Ταγματάρχη. Μετά την Προσάρτηση της Αυστρίας (Anschluss), μετατέθηκε στο αρχηγείο της Αστυνομίας στη Βιέννη. Στις 15 Αυγούστου 1939 έγινε μέλος των SS με το βαθμό του Standartenführer (ανάλογο του συνταγματάρχη) και μετατέθηκε στο Γραφείο Προσωπικού των SS (SS-Personalhauptamt) στο Βερολίνο το 1941.

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος

Στις 4 Σεπτεμβρίου 1941 διορίστηκε διοικητής των SS και της Αστυνομίας (SS- und Polizeiführer) στην περιοχή του Σαράτοφ, στην κατεχόμενη περιοχή της ΕΣΣΔ και, αργότερα, αποσπάστηκε στο επιτελείο του Ανώτατου Διοικητή SS και Αστυνομίας της κεντρικής Ρωσίας μέχρι τον Ιούλιο του 1942, παίρνοντας μέρος σε επιχειρήσεις κατά των ανταρτών. Από τις 21 Ιουλίου 1942 έως τις 15 Ιουλίου 1943 ήταν διοικητής των SS στη Λευκορωσία, με βάση το Μινσκ. Έπειτα εκπαιδεύτηκε ως διοικητής μεραρχίας και διοίκησε την πρόσφατα σχηματισμένη 14η Μεραρχία Εθελοντών των SS "Γαλικία" (σώματα Ουκρανών εθελοντών που πολέμησαν στο πλευρό των Γερμανών) μέχρι τον Οκτώβριο του 1943. Στις 18 Οκτωβρίου διορίστηκε Ανώτατος Διοικητής των SS και της Αστυνομίας στην Ελλάδα, αντικαθιστώντας τον Γιούργκεν Στρόοπ, θέση που διατήρησε μέχρι την αποχώρηση των Γερμανών από τη χώρα τον Σεπτέμβριο - Οκτώβριο του 1944. Από τη θέση του αυτή ασκούσε έλεγχο στην δοσιλογική ελληνική κυβέρνηση. Έπαιξε ενεργό ρόλο στο διωγμό των Εβραίων της Ελλάδας και ήταν ένας από τους δημιουργούς, καθώς και στρατιωτικός διοικητής, των Ταγμάτων Ασφαλείας, στρατιωτικών μονάδων που ίδρυσαν οι Γερμανοί μαζί με τη διορισμένη κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να πλήξουν το αντιστασιακό κίνημα που είχε δημιουργηθεί ιδιαίτερα στην Ελληνική ύπαιθρο. Μετά την αποχώρηση των Ναζί από την Ελλάδα κατέλαβε ανάλογη θέση στον τομέα του Δούναβη, με βάση τη Βιέννη, όπου και παρέμεινε μέχρι τη συνθηκολόγηση των Γερμανών. Συνελήφθη από τους Συμμάχους και προφυλακίστηκε, προκειμένου να δικαστεί. Αυτοκτόνησε το 1948, πριν παραπεμφθεί σε δίκη.

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 «Nuremberg Trials Project». Nuremberg Trials Project.
↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2015.

Βιβλιογραφία

Μαρκ Μαζάουερ, Inside Hitler’s Greece, Yale University Press, New Haven and London, 1993

[00a54949bab2090ea55e255e354052904b609666-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 «Nuremberg Trials Project». Nuremberg Trials Project.

[95057371d478d4b6fed1930222ebc46c13f36744-2] Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2015.

[1]

[2]